Wielkanoc jest najważniejszym świętem w kościele prawosławnym. Ustanawiane jest zgodnie z cyklem księżyca, co oznacza, że zawsze jest obchodzone w pierwszą niedzielę po pełni księżyca z równonocą wiosenna. Aby uczcić Wielkanoc Cypryjczycy przywiazują dużą wagę do tego, aby wszystko wyglądało czysto i jak nowe, tak więc sprzątają a nawet malują lub odświeżają zazwyczaj na biało swoje domy. Zakładają obowiązkowo nowe ubrania a w szczególności nowe buty.
Wielki Tydzień na Cyprze upływa pod znakiem uczęszczania do kościoła oraz pieczenia, gotowania tradycyjnych wielkanocnych potraw.
W nadmorskich miejscowościach przygotowania do Niedzieli Palmowej trwają już od poprzedniego piątku.
W kawiarniach siedzą rybacy i plotą skomplikowane „vaynes” czyli ozdobne kwieciste stroiki z liści palmowych, które po zakończeniu przypominają małe gniazda jaskółek siedzących na kiju. Rybacy następnie je sprzedają a małe dzieci wypełniją kwiatami i zabierają do kościoła w Niedzielę Palmową, gdzie uczestniczą w procesji upamiętniającej wejście Chrystusa do Jerozolimy (podążając za ikoną Chrystusa wokół kościoła). Starsi chłopcy mają za zadanie trzymać duże liście palmowe.
Inną tradycją jest tworzenie przypominających poduszki worków wypełnionych liśćmi oliwnymi, które są również zabierane do kościoła. Następnie worki te są trzymane przez czterdzieści dni, po czym mogą one być wykorzystywane do kadzenia.
Przez Wielki Tydzień nabożeństwa odbywają się rano, po południu i wieczorem.
W Wielki Czwartek większość kobiet zajęta jest przygotowywaniem wielkanocnego wypieku, jakim jest „flaounes”. Jest to rodzaj ciasta serowego spotykany tylko na Cyprze, przyrządzany z kruchego ciasta z serem, jajkiem i dodatkiem mięty, formowany w trójkątne i kwadratowe kształty.

Tradycyjne wielkanocne ciasto – flauna (by biakovides)

Natomiast inne tradycyjne wielkanocne ciasta to: „koulouria”, które wypiekane są z dodakiem mleka, przypraw i z odrobiną cukru. Z kolei „Tyropittes” są to chlebki z dodatkiem małych kawałków sera i zawijane z ziarnami sezamu.
Podobnie, jak w Polsce jaja są barwione, ale zgodnie z cypryjską tradycją na czerwono z namalowanym korzeniem o nazwie „rizari”.
Jajka są również barwione na żółto a do tego celu używane są żółte kwiaty margaretki, które pięknie kwitną w kwietniu. Oczywiście można zakupić także tradycyjne barwniki do pisanek w sklepach.
Wielki Piątek Cypryjczycy świętują poprzez zanoszenie kwiatów do kościoła, tak aby młode dziewczęta mogły ozdobić „Epitafios” czyli Święty Grób.
W porze lunchu spożywane jest tradycyjne „Faki Xidati” – czyli zupa z vinegret i soczewicy. Zupa ta zawiera ocet, ponieważ według wierzeń, kiedy w przeszłości Chrystus poprosił o wodę w drodze do Calgary dano mu zamiast niej ocet.
Od wczesnego popołudnia można zaobserwować zatłoczone ulice samochodami oraz pieszymi,którzy przemieszczają się od kościoła do kościoła, aby oddać ostatni hołd Chrystusowi oraz porównanć wystrój własnej parafii (w szczególności „Epitafios”) z innymi kościołami.
W międzyczasie wzdłuż głównych ulic przechodzi uroczysta procesja „Epitafios” a wieczorem ozdobiona zostanie kolorowymi światłami.

Klasztor Agia Napa znajduje się w miejscowości o tej samej nazwie w Ammochostos District. Nazwa tej wsi pochodzi od „Icon of Virgin Mary of Napes”, co oznacza „święty las”, dlatego też klasztor został nazwany „Agia Napa”. Wioska została nazwana również Agia Napa, czyli “Święty Las”.

Nie ma wystarczających dowodów na to, kiedy klasztor został założony. Jaskinia, kryjówka i studnia, wszystko to świadczy o istnieniu wspólnoty chrześcijańskiej od czasów Bizancjum. Nazwę Agia Napa nadano przed 1366 rokiem. Chociaż klasztor, jak to jest do dzisiaj, uchodzi za budynek pochodzący z XV-tego wieku, kiedy to Cypr był pod władaniem Wenecjan.

Według miejscowej tradycji, w jaskini, która stała się obecnie kościołem, została znaleziona cudowna ikona Matki Boskiej przez myśliwego. Pies myśliwski był pierwszy, który zobaczył świecącą ikonę i zaczął szczekać, natarczywie wzywając swojego pana. Znaczna liczba wiernych zaczęła odwiedzać święte miejsce, jakim jest jaskinia, kiedy tylko usłyszeli o odkryciu ikony. Ikona zapewne została umieszczona w jaskini w okresie ikonoklazmu (VII-VIII wiek) a zatem przetrwała dosyć długi okres czasu. W XIV wieku została dobudowana pozostała połowa jaskini w kościele.

Stara fontanna przy klasztorze Agia Napa (by ginomunnich)

Inna legenda mówi, że córka wywodząca się z weneckiej arystokratycznej rodziny schroniła się w jaskini buntując się przeciwko rodzicom, którzy nie chcieli zaakceptować jej ślubu z mężczyzną, który nie miał arystokratycznego pochodzenia. Mówi się, że około 1500 roku Wenecjanin sfinansował budowę kościoła, komórek oraz młynu. (Jednak młyn prawdopodobnie został zamontowany w klasztorze w okresie panowania tureckiego).

Stopniowo powstały budynki żeńskiego klasztoru i rzymskiej kaplicy. Jeśli chodzi o prawą nawę znajdującą się zaraz po wejściu kościoła, funkcjonowała ona właśnie, jako rzymska kaplica. Jak głosi legenda, ogromne drzewo (jawor) rosnące w sąsiedztwie klasztoru i znajdujące się obok zbiornika zostało posadzone przez wenecką kobietę. Gdy nadszedł czas jej śmierci, kobieta wbudowała kamień, sklepiony pomnik i chciała być pochowana przy nim, obok rosy zbiornika. Na północnej stronie dziedzińca znajduje się fontanna w kształcie głowy dzika. Nad tym obiektem wznosi się dwupiętrowy budynek, w którym początkowo mieszkała wenecka córka.

Fontanna w kształcie głowy dzika (by Monika Sen)

Na wzgórzu, po zachodniej stronie kościoła, znajduje się mały, starożytny kościółek i także według legendy Maryja położyła się w nim na chwilę, aby odpocząć.

W 1571 roku Cypr był pod panowaniem osmańskim. W przeciwieństwie do innych klasztorów i kościołów, świątynia w Agia Napa nie została zniszczona. Opis niejakiego Pietro della Valle z 1625 roku odpowiada dokładnie stanie klasztoru, jaki jest do dzisiaj. Informacje, jakie podaje Pietro della Valle wskazują na to, że Agia Napa Monastery był niegdyś klasztorem żeńskim i obejmował także duże powierzchnie ziemi. W różnych okresach budynek ten pełnił zarówno funkcję klasztoru męskiego, jak i żeńskiego.

Tuż przed rokiem 1668 z nieznanych przyczyn klasztor męski został przekształcony w klasztor żeński. A po roku 1758 w budynku tym nie było już żadnych stałych mieszkańców.

Klasztor zazwyczaj znajdował się na niezamieszkałym obszarze. Około połowy VIII wieku, został zbudowany pierwszy dom na wsi. Pierwszymi mieszkańcami wsi byli ludzie pochodzący z Salonik, którzy porzucili swoją ojczyznę z powodu epidemii dżumy. Później, w 1813 roku klasztor został odnowiony, ale właścicielami nie były już wspólnoty zakonne, tylko klasztor został wynajęty miejscowym rolnikom. Budynki klasztoru były używane przez lokalną społeczność dla różnych celów. Więcej historii tutaj: Ayia Napa

Klasztor Agia Napa (by Tanglimara_stock)